Rio de Janeiro

Vorige week donderdag liet ik Salta achter me; zevenentwintig uur bussen later kwam ik verrassend goed uitgerust aan in Puerto Iguazu in het noordoostelijke puntje van Argentinië. De grote toeristische trekpleiser aldaar zijn de Iguazu watervallen: watervallen zo enorm en indrukwekkend dat zelfs Eleanor Roosevelt ooit verzuchtte: "Arme Niagara".
De zaterdag daarop vertrok ik daarom met drie Colombianen en een Spaanse (kon ik mooi mijn conversatie-Spaans oefenen in tegenstelling tot mijn normale 'ik ben een toerist en ik heb dit en dit en dat nodig- Spaans') naar het Nationale park Iguazu. Gelukkig kunnen Argentijnen goed Nationale parken bouwen waardoor alles er supermooi uitzag en tiptop geregeld was. We hebben eerst een aantal wandelingen gemaakt met prachtige doorkijkjes op de watervallen, een boottocht gemaakt onder de watervallen door, ons op laten drogen op een strandje en als laatste de klapperrrr van het park oftewel de meest enorme watervallen bezocht. Het was echt geweldig mooi! Ik heb nog nooit zoveel water zó hard naar beneden zien komen en Niagara was er idd maar niks bij!
De volgende dag stond de 23-uur durende bus naar Rio de Janeiro alweer voor me klaar. Een omweg die ik pas twee weken geleden besloot te maken onder het motto: waarom niet naar Rio? In elk stadje een ander schatje en in Rio stond Josien (vriendinnetje van thuis) op mij te wachten! Samen brachten we mijn tas naar mijn hostel in Copacabana (wijk in Rio) en na wat boodschapjes gedaan te hebben gingen we het centrum verkennen. Nadat we ´s avonds bijzonder veel vlees gegeten hadden en terug naar de metro liepen hoorden we ineens toffe muziek. We zetten het op een loopje in de hoop dat het live en buiten was maar het bleek binnen in een soort theater te zijn. Wij vonden net-afgestudeerd nog wel als 'student' tellen en konden zo met een flinke korting naar binnen sneaken en wat we daar vonden was werkelijk geweldig!! Het was een soort huiskamertheater waar alles jaren 50 was voor een toneelstuk/muziek-dansshow en zelfs het barpersoneel deed mee! We werden op de eerste rij neergezet en voelden ons een beetje slonzig in ons T-shirt en op slippers terwijl de zaal blijkbaar gevuld was met allerlei Braziliaanse beroemdheden. Af en toe was er een 'pauze' en mocht het publiek ook meedansen dus daar gingen we! Superavond gehad!
Verder heb ik in Rio natuurlijk het enorme Christusbeeld bezocht, het Suikerbrood (berg vlak voor de kust), het strand (ik was nog even bang dat ik met mijn rollen het strand niet op zou mogen maar het was werkelijk gevuld met voluptueuze dames, hoera!) en de mensen bekeken. Het leven in Copacabana is heel relaxed en alles kan in je zwembroek: joggen, skateboarden, boodschappen doen... geen probleem!
Het was wel even wennen om in een land te komen waar ik de taal niet sprak.... Het voelde alsof iedereen om me heen een enorm spraakgebrek had en omdat ik het telkens maar in het Spaans probeerde keken mensen mij op hun beurt aan alsof ík een spraakgebrek had. Lastig! Het zal fijn zijn om straks in Argentinië me weer gewoon duidelijk en vooral beleefd (hier wijs je en probeer je een woordje, echt beleefd is het in mijn ogen niet) uit te kunnen drukken!
Rio was een toffe omweg die ik niet had willen missen!! Morgen zeg ik Rio en Josien gedag en stap ik op het vliegtuig naar Buenos Aires (schijnt ook leuk te zijn....gniffel).
Geplaatst door Willemien Nieuwstad op 13-10-07 om 15:39 in Brazilië