Op de maan

Laten we openen met een driewerf hoera!! voor Argentinië, wat een heerlijk land!! Als Nederland zo onderhand niet met een gouden randje en een halo erboven in mijn geheugen gegrift stond, zou ik niet kunnen begrijpen waarom Máxima dit land verlaten heeft. Lekker warm, dode koeien op je bord ipv dode kippen, welgestelde vriendelijke locals, weinig zwervers, je kunt gewoon weer álles kopen, niet één boekenwinkel maar wel 10!, nog goedkoop ook, zalig!!
Hoewel het eet-ritme van de Argentijnen mijn slaap-waakritme behoorlijk op zijn kop gooit valt er wel wat voor te zeggen: ´s ochtends klein ontbijtje, om 14 uur uitgebreid lunchen, bij voorkeur buiten op het plein in het zonnetje en dan om 22:30 aan de hoofdmaaltijd. Gelukkig gaan de restaurants om 20:30 (niet eerder!!) al open zodat ik niet té lang hoef te wachten op mijn biefstuk.
Maar eerst was ik op de zoutvlakten in Bolivia. Zoals te zien op de foto's was het daar buitengewoon prachtig, alsof je op de maan, in de sneeuw en in de woestijn tegelijk was. Het was een driedaagse tour die vooral bestond uit opgepropt met acht personen in een jeep zitten en naar buiten kijken. De kokkin die mee was bereidde drie vullende maaltijden per dag en de chauffeur wist af en toe een nieuwtje te vertellen over wat er te zien was.
Ik was mijn eigen motto over treinen en bussen even vergeten maar kon het me maar al te scherp weer herinneren toen de nachtbus vanuit La Paz vanaf Oruro (waarvandaan je ook een trein kunt nemen...) zeven uur lang doordenderde en trilde en schudde naar Uyuni. Geen oog dichtgedaan. Toch meteen na aankomst met twee zuiderburen een touroperator opgezocht en die had toevallig nog drie plekken: geregeld!! Eerst gingen we langs een kerkhof voor treinen waar de eerste treinen die ooit in Bolivia reden een rustplaats hebben gekregen. Vervolgens was het op naar de zoutvlakten waar we blije special-effect-foto`s maakten en een voormalig koraaleiland met enorme cacti erop bezochten. De volgende dag ging de tour verder door maanlandschappen en langs verschillende prachtige meren met bijzonder veel flamingo´s erin. De laatste dag was het vroeg opstaan (half 5!) om onze bibberende lichamen in de geiserstoom te laten hangen om enigszins op te warmen. Daarna stonden er nog wat meren op het programma en toen was het tijd voor mij om naar de Chileense grens te gaan.
De overgang Bolivia-Chili kon niet dramatischer zijn: zodra we al hobbelebobbelend over iets wat niet een pad te noemen was Bolivia verlaten hadden was daar ineens een prachtige geasfalteerde weg, met gele lijnen erop en vangrails ernaast! "Welcome to Chivilization!" zei de buschauffeur. In Chili begon het goede leven al: lekker weer, Nestlé ijsjes, Italiaans eten zoals Italiaans eten bedoeld is.... al moest je natuurlijk nog wel je eigen wc-papier meenemen naar het restaurant....
Maar hier in Salta, Argentinië hoeft dat niet! Morgen ga ik 25 uur in een bus zitten naar de Iguazú watervallen en als het me ooit lukt om een vliegticket te kopen ga ik daarna op naar Rio!!
Geplaatst door Willemien Nieuwstad op 3-10-07 om 18:49 in Argentinië