Viva Ecuador!

Er zijn eigenlijk maar weinig verschillen tussen Midden en Zuid-Amerika (tot nu toe dan en met uitzondering van de significant hogere bergen hier). Ook hier hebben de mensen een duidelijk uitgesproken voorkeur voor zoet: het brood is zoet, de yoghurt is zoet, het water is zoet, suiker in je sapje, suiker op je broodje, suiker op je kaassouflé (interessant genoeg is juist deze laatste de enige geslaagde combinatie). Ook de "stop je enorme blubberbuik in een te strak en dun t-shirtje-trend" heeft de overstap over de Darien gap kunnen maken. Ik voel me lekker slank hier! Niet dat Latina´s en Ladina´s enigszins geschroomd zijn om mij te vertellen dat ik dik ben.... dat zien ze hier niet als een belediging. Ook andere beleefdheden naar de medemens toe worden als compleet overbodig beschouwd; op je beurt wachten is not done, opstaan voor oude mensen in de bus is echt bizár, als je overgeeft in de bus dan hoef je dat niet te melden en je hoeft ook niet sorry te zeggen tegen de toeriste die zich verschrikt omdraaide omdat ze wat tegen haar benen voelde spetteren (arme Christel!)....
Maar laat jullie niet misleiden.... want ik kan er tegenwoordig al helemaal mee omgaan en ik vind Ecuador echt in één woord geweldig!! Het is zo ontzettend mooi hier! Echt het mooiste land tot nu toe. En de mensen zijn, als ze niet bezig zijn met bovenstaande activiteiten, ook ontzettend aardig en behulpzaam.
Na een paar dagen in Quito vertoefd te hebben ging mijn tocht verder naar het grijze maar levendige stadje Latacunga, aan de voet van vulkaan Cotopaxi. Hier ging ik met twee landgenoten en vijf oosterburen een mooie tocht maken door het nationale park. Bij het aanzicht van Duitsers in wandelschoenen gaan er bij mij natuurlijk allemaal belletjes rinkelen en inderdaad, binnen twee minuten had ik twee van hen überenthousiast gemaakt om te komen spazieren tijdens die Internationale Viertage Märsche in das schöne Nimwegen! (Meneer Jansen mag mij wel eens een flinke opslag geven voor al dat PR-werk wat ik hier voor hem doe ;) ). De tocht was echt prachtig en het zonnetje scheen en heel soms gingen de wolken voor de top van de Cotopaxi even voor ons opzij en konden wij trappelend van enthousiasme de chauffeur tot stilstand manen en in no time heel veel plaatjes schieten. ´s Avonds ging ik nog met de oosterburen uit eten wat natuurlijk viel Spass machte!
De volgende dag ging ik op naar het watervalwalhalla van Ecuador, Baños. Een geweldige tocht door enorme groene bergen en enorme groene valleien. En watervallen natuurlijk! Meteen maar een tochtje geboekt op een soort dubbeldekkerbus langs de mooiste watervallen in de buurt. De laatste die we bezochten was de klapperrr van de dag en kwam echt met enorme snelheid naar beneden razen, bijzonder indrukwekkend. ´s Avonds kwam ik mein Deutsche Freunden weer tegen waarop wij weer gebroederlijk een avondmaal verorberden.
De dag erna op weg naar Guayaquil ging de tocht weer door een adembenemend berglandschap. Toen ik even later weer van mijn boek opkeek leek het echter wel alsof iemand mij weer terug in Midden Amerika gegooid had: bananen in blauwe pyjama´s overal waar ik keek! Dat is mooie van Ecuador: de variëteit. In Guayaquil sloeg na vijf maanden reizen de eerste verkoudheid dan toch echt toe. Snotterend en half gedesoriënteerd stapte ik de volgende dag de bus naar Puerto Lopez in. Na een goede nachtrust vond ik het dan toch mogelijk om te gaan doen waar ik voor gekomen was, het zou gegarandeerd een succes zijn had ik vernomen van verschillende mensen.... Na drie uur heen en weer geschud te worden in een bootje hadden we helaas nog niks gezien. Verschillende mensen begonnen te miepen dat ze zo zeeziek waren en vonden het tijd om rechtsomkeert te maken. Samen met de Duitse Antje (ze zijn goed vertegenwoordigd hier ja) zat ik een beetje te sippen dat we niks gezien hadden toen ik ver ver ver in de verte een gedaante uit het water omhoog zag komen en weer naar beneden.... Walvissen!! Hop daar ging de boot en hoewel hij dat kunstje niet nog een keer deed vermaakte meneer Walvis ons wel met af en toe lucht omhoog te spuiten en zijn bultrug te laten zien boven het water. Supertof.
En gisteren ben ik na weer een dag bussen in het mooie Cuenca aangekomen weer hoog in de bergen. En je raadt het al.... wederom prachtig!! Hier ga ik hopelijk mijn verkoudheid eruit slapen en relaxen voordat ik aan de spannende tocht naar Peru begin (ik hoor alweer verhalen over oplichtende taxichauffeurs en duistere belastingen die ineens betaald moeten worden dus enige mentale preparatie is essentieel). Dan heb ik ongeveer een week om Chiclayo en Trujillo te verkennen waarna ik naar Lima afreis en dan toch maar het vliegtuig naar Cuzco pak. Over alle ellende heen.
Geplaatst door Willemien Nieuwstad op 26-8-07 om 17:16 in Ecuador