Holá Costa Rica!

Met een diepe zucht liet ik Nicaragua afgelopen donderdag achter me.
Het land zelf is echt ongelofelijk mooi maar de mensen zijn echt verschrikkelijk! Stelletje liegende, ongeinteresseerde luie honden! Als laatste trap na vergaten ze bij de grens, waar de desbetreffende beambte geheel volgens nationaal beleefdheidsprotocol gedurende het hele proces met zijn collega zat te kwekken, nog even mijn paspoort te stempelen ("oh" zei het meisje die het buskaartje verkocht, "die heb je niet nodig hoor", "ga maar even terug" zei de Costa Ricaanse immigratiebeambte) waardoor ik mijn luxe ge-aircondicionde bus moest opgeven om van de Costa Ricaanse immigratie al vloekend en tierend weer terug naar de Nicaraguaanse immigratie te lopen om terug in de rij te moeten om een uur later pas in een overvolle warme krappe bus naar San José te kunnen stappen die er uren extra over deed omdat de chauffeur blijkbaar nodig moest telefoneren de gehele rit. Argh!!
Maar eerst was daar Isla Ometepe.... ze hadden het net zo goed Isla Mariposa kunnen noemen, zoveel vlinders als daar rondfladderden! Het is echt een geweldig mooi eiland waar de varkentjes, koetjes, paardjes, hondjes, kippetjes en poesjes gebroederlijk langs de weg scharrelen. Na aankomst ging ik naar een toeristen"informatie"bureau waar mij medegedeeld werd dat ik echt niet naar het hotel van mijn keuze kon, dat zou ronduit idioot zijn, ik kon veel beter hier en hier heengaan. Ehm nee dus. Ik nam de bus naar Altagracias waar ik een heerlijke hotelkamer voor mezelf vond, met eigen badkamer voor slechts 5 dollar. De volgende dag vertrok ik toen onder genot van de ritmische klanken van de Venga Boys (tot maar liefst 2 keer toe werd ik op dit eiland in de bus getrakteerd op het volledige oeuvre van dit Hollandse muzikale hoogstandje) naar Mérida waar ik een hotel tegen de ene vulkaan aan vond met uitzicht op het meer en de andere vulkaan. Wauw! Na mijn scrabblemania op de andere hotelgasten losgelaten te hebben ging ik de volgende dag op een paardje naar een ontzettend hoge waterval die voor de verandering eens niet 50 graden celsius was maar lekker fris. De dag erna heb ik nog met m´n scrabblepartners een eind gekayakt, met een respectabele afstand om het apeneiland heen want behalve schreeuwen schijnen apen ook te bijten.
Na het eiland te hebben verlaten ging ik op naar surfwalhalla San Juan del Sur. Hier heb ik een aantal dagen vertoefd onder het genot van enorme garnalen bij zonsondergang, prachtige stranden, halfblote surferdudes, enorme golven en zelfs een (body)surfpoging.
En nu ben ik dus in Costa Rica! De huizen hier hebben ramen en gordijnen en als ze al van hout gemaakt zijn dan is er geen kier te bekennen. De mensen zijn een stuk vriendelijker (één oplichtende en liegende taxi-chauffeur daargelaten) al moet ik er heel erg aan wennen dat de helft eigenlijk Amerikaans is (je verwacht gewoon niet dat als je de weg vraagt in het Spaans dat mensen dan vragen of je ook Engels spreekt). Gisteren vond ik een uitgelezen dag om weer eens lekker naar een enorme shopping mall te gaan (bajas!!!) en de nieuwe Harry Potter te bekijken: zalig.....
En nu is het wachten op de familie! Tot morgen!!!
Geplaatst door Willemien Nieuwstad op 14-7-07 om 19:19 in Costa Rica